KAM Higo Pirinç Çakı
Bu bıçak formu, günümüzde halen üretilen en eski geleneksel bıçaklardan biridir. Ortaya çıkışı ise; Samuray geleneğinin yasaklandığı İmparator Meiji dönemine denk gelmektedir. İlk yapılan örnekler 1896 yılında Miki bölgesinde ortaya çıkmaktadır. Bu çakının isminin kökeni Kyushu Adası nda (Kyushu Adası, bugünkü adı Kumamoto olan bölgedir.) Burası eskiden HİGO eyaleti idi. Bu isim 'koruyucu' anlamına gelmektedir ve Shogun tarafından yüksek rütbeli Samuray lara verilen bir unvandır. Bu çakılar, Samuray larla birlikte onların kılıçlarının da kaldırılması ve Japon demircilerinin işsiz kalmasıyla birlikte kültürlerinin, yasaklara rağmen sahiplenilmeye devam edilmesidir.
Bunun sonucu olarak, Samuray kılıçları artık cebe sığdırılmış forma girmiştir.
Bu çakılar, tek parça bir metal levhanın katlanmasıyla oluşturulan bi sapa ve usturaya benzeyen, ters tanto bi namluya sahiptir. Herhangi bir kilidi bulunmayan sürtünmeli bir çakıdır. Namlu, kendisinin uzantısı olan bir levye ile açılır. Bu levyenin orjinal adı, 'Chikiri' dir. Bu levye, namlunun daha geri gitmesini de engellemektedir. Genelde, kabza kısmına kimin ürettiği yazılır ve namlular sıfır ve düz şekilde açılır.
Bu çakılar, kültürel değer taşıya ve kolleksiyonerler tarafında aranan bir türdür. Bununla birlikte gündelik hayatta kullanılması nedeniyle tercih edilirler. Bu çakılar basit ve her türlü işe yararlar. Hatta öyle ki, öğrenciler tarafından kalemtraş olarak kullanılmaları da yaygındır.